FIETSEN IN DE VOGEZEN

Vijfde column Leo Losloper

Zwetend en steunend zit ik achter de dikke kont van Vic Vastloper. Zijn kont maakt geen indruk, wel zijn bovenbenen en kuiten. We hebben hier te maken met het goed geconserveerde onderstel van een oud LO&Sportinstructeur!
Het weggetje gaat steil omhoog. Rijdend in dit tempo heeft het met het “beloofde” lekker fietsen weinig te maken!

Vic Vastloper heeft me uitgenodigd. Hij staat een weekje met de caravan in de Vogezen. Zijn uitnodiging om weer eens “echt” te fietsen heb ik met plezier aangenomen. Eigenlijk best uniek dat je nog steeds samen sport met je (oud) hoofdinstructeur. Vic is 15 jaar geleden afgezwaaid.

Toen ik na meer dan vijf uur rijden aankwam op de camping in de Vogezen, had Vic het al over “het lusje met wat klimwerk” dat hij verkend had. Met dat lusje zijn we nu bezig. Het weggetje wordt wat smaller en vlakt wat af. Komt goed uit. Even een moment om bij te komen. We fietsen naast elkaar. Er is weer lucht om wat te zeggen. “Hé, Leo ik raak steeds meer onder de indruk van wat er allemaal op fitforaction te vinden is. Ze hebben zelfs kans gezien de Impuls, (voorloper van de Zandloper), erop te zetten! Ik zal je als we terug zijn wat laten zien”.

Het weggetje wordt smaller en steiler. Na een kilometer houdt de verharding op. Vic wordt wat onrustig. Ik herken het. Je ziet het onmiddellijk als Vic onzeker wordt. De Macho verdwijnt en er komt een normaal mens tevoorschijn.

Het weggetje wordt een pad, het gras aan de zijkanten wordt steeds hoger. Plotseling staan we op een boerenerf met een vervallen boerderijtje. Zijn we fout gereden, Vic? Nee, dit is de route, maar dit stukje heb ik alleen op de kaart verkend. Er verschijnt een oud boerinnetje. We wijzen in de richting waar we denken heen te moeten. Ze schudt nee en stamelt wat onverstaanbaars. Maar de oriënteerder in Vic is al wakker. We moeten echt die kant op. Daar moet een weggetje zijn.

Ik weet dat discussie nu niks oplost. Stel me letterlijk en figuurlijk volgzaam op. Vic voorop, Leo erachter. Na 40 meter prikkeldraad! Vic schuift zijn fiets en zichzelf er onderdoor, ik volg. Na 100 meter weer een weggetje dat in de goede richting en bergaf gaat. Vic doet of hij het wel wist. De Macho is terug. “Goed verkend”, zeg ik. Ik herken de smile van de adjudant die het (altijd) beter weet.

Als ik me schoon weer meld in de caravan zit Vic al met zijn laptop op schoot. Kijk, zegt hij zo kan je de Impuls downloaden. Hij tovert de Impuls van januari 1974 op het scherm. Moet je dit lezen, dit is geschreven door Daan Ritmeester, toen nog wmr1. Hij schrijft over een vaardigheid/ spinnenwebloop tijden een cursus op de oude LO&Sportschool in Hooghalen.

Het is inderdaad een hilarisch verslag. Zo beschrijft Daan Ritmeester de stations van deze spinnenwebloop. Over station 6. schrijft hij: “Dit was een toestand, die ik niet zo één, twee, drie onder LO en Sport kon rangschikken. Het had iets met terreinwerk te maken, concludeerde ik. Je moest een zes meterstam overeind zetten, er daarna snel inklimmen en aan het jurylid vertellen hoe laat het was op de kerktoren van Beilen. Natuurlijk moest ik het weer opnieuw doen. Ik had op de toren van Assen gekeken”!

Vic vindt dit heel lollig. Hij ziet Daan Ritmeester echt voor zich. Ik lees het hele verslag en stel vast dat er ook toen al meesterlijke kerels in de LO&Sport zaten. Mannen met mooie verhalen.